Η ομιλία μου στη παρουσίαση του κόμικ στο ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ (14 Μαίου '16)

«…Αν μπορώ να ανακαλέσω κάτι από την πρώτη στιγμή της επανεκκίνησης μου, είναι τα γαλανοπράσινα μάτια της. Και όταν εστίασα στο 89% των δυνατοτήτων μου, θυμάμαι ένα υπέροχο μελαχρινό πλάσμα να μου χαμογελάει λέγοντας "Μη περιμένεις σπουδαία πράγματα, τα βασικά."
Την λέγανε Χιονάτη Μάδερσταρ και ήταν άνθρωπος. Εμένα Τζίσμο και είμαι ρομπότ οικιακής χρήσης, μοντέλο του 2148, με χρονολογία επανεκκίνησης 2163. Με βρήκε, με επισκεύασε και εγώ δεν έκανα τίποτα περισσότερο από το να την ερωτευτώ. Φυσικά ο όρος Ερωτεύομαι μου ήταν άγνωστος τότε. Τα αισθήματα όμως πρωτόγνωρα, έντονα και ζωντανά. Λάθος του προγραμματισμού μου, όπως ισχυριζόταν ο γκουρού της ρομποτικής, Αουτωφ Όρντερ, αλλά δεν τον πιστεύω. Η Χιονάτη ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί. 
Για να σας δώσω να καταλάβετε πως νιώθει ένα ερωτευμένο Τζίσμο με την επανεκκίνηση του, φανταστείτε αν οι υπολογιστές που έχετε, σας ερωτευόταν χωρίς προγραμματισμό. Με ποιες λέξεις θα μπορούσαν να το εκφράσουν; Με τι εντολές όταν δεν υπάρχουν στα κυκλώματα τους; Μα το Θεό - Εκείνη δηλαδή- , μου ήταν ανυπόφορα δύσκολο να της δώσω να καταλάβει με τις ήδη υπάρχουσες εντολές μου το "σ’ αγαπώ" τις πρώτες εκείνες μέρες! 
 Αλλά να μη σας κουράζω με τα συναισθήματα μου, σημασία έχει εκείνη: Κυβερνοχίπισσα, όπως δήλωνε. Αντίθετα από τον παιδικό της φίλο τον Ίνπουτ που είχε πάντα στον ώμο του ένα φορητό τρωκτικό ζωορομπότ, της άρεσε να επισκευάζει παλιές διαλυμένες συσκευές και υπολογιστές, παρόλο που απαγορευόταν. Οι ίδιες οι εταιρίες και οι πολυεθνικές που τις φτιάχνουν και κυβερνούν τα κράτη σε κυνηγούν ως παράνομο. Σε ονόμαζαν Πειρατή έτσι και κατασκευάσεις ή επισκευάσεις κάτι χωρίς την άδεια τους και οι ποινές για κάτι τέτοιο ήταν σοβαρές. Κι αν δεν σε βρίσκαν αυτοί, σε έβρισκε η δολοφονική φασιστική οργάνωση των Λουδοβίκων που δεν ήθελε ούτε Πειρατές ούτε Κυβερνοχίππιδες γύρω της. Η Χιονάτη μου έμπλεξε άσχημα με όλα αυτά και όφειλα να την προστατεύσω. Αυτα που ακολούθησαν στη πορεία θα τα βρείτε όπως έχουν καταγραφεί από τον ερευνητή της ιστορίας μας. Μπαίνω σε κατάσταση αναστολής, καληνύχτα σας…»

Κα Εύη Σαμπανίκου

….Κάπως έτσι σκέφτηκα πως θα συστηνόταν σήμερα σε όλους εμάς το ρομπότ Τζίσμο. Να συστηθώ και εγώ με τη σειρά μου ως δημιουργός αυτού του κόμικ: Λέγομαι Νίκος Μηλιώρης (αλλά αυτό προφανώς οι περισσότεροι το γνωρίζετε) και ένας από τους λόγους που ξεκίνησα να φτιάξω την ιστορία αυτή, είναι η αγάπη μου σε ένα σωρό ταινίες, βιβλία και κόμικς Επιστημονικής Φαντασίας. Είδος πολύ περιορισμένου κοινού στην Ελλάδα πιθανόν γιατί οι περισσότεροι θεωρούν πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από διαστημόπλοια, τεχνολογικά επιτεύγματα, ρομπότ και περιπέτειες σε ξένους πλανήτες. Εκείνο το «περισσότερο» που είδα τελικά ότι υπάρχει θέλησα να τονίσω στη δική μου ιστορία. Όχι ότι δεν μου αρέσει να σχεδιάζω ή να σκέφτομαι μελλοντικά πράγματα. Στο συγκεκριμένο προσπάθησα να δημιουργήσω έναν ολοκληρωμένο κόσμο. Από τη μόδα μέχρι ποιες εκφράσεις θα χρησιμοποιούν. Αλλά αυτά είναι το κερασάκι στην τούρτα. 

Κος  Γιάννης Αντονόπουλος (John Antono) 

Μιας και βρίσκομαι σε αυτόν τον γαλαζοπράσινο πλανήτη, με απασχολούν πράγματα όπως το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, ο θρησκευτικός φανατισμός και τι μπορεί να προκαλέσει η ξαφνική άνοδος της φασιστικής νοοτροπίας . Από αυτή την άποψη το DJSMO είναι ό,τι πιο πολιτικοποιημένο προσπάθησα να δώσω. Αν και ένιωσα λίγο Κασσάνδρα με διάφορα δυσάρεστα γεγονότα που ακολούθησαν λίγους μήνες μετά την δημιουργία εξιστόρησης κάποιων από των φανταστικών μου συμβάντων και καλύτερα να προφήτευα μόνο αισιόδοξες πτυχές του μέλλοντος μου. Πριν δώσω το λόγο στην επίκουρο καθηγήτρια Εύη Σαμπανίκου του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστημίου Αιγαίου που τη γνώρισα ως θεωρητική των κόμικς, τον Γιάννη Αντωνόπουλο ή John Antono που πρόσφατα κυκλοφόρησε το λεύκωμα «ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΣΩΣΙΜΟ» αλλά και παλιότερα κόμικ όπως "ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΓΩ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΟ" και τα "ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ"  και τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους νέους πολιτικούς γελοιογράφους και τον Κωστή Μακρή, ζωγράφο γλωσσοπλάστη και συγγραφέα παιδικών βιβλίων όπως «Η ΕΒΙΤΑ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΕ ΤΑ ΑΠΟΘΑΡΥΝΙΑ», κάποια τελευταία πράγματα για το DJSMO’48: 

Κος Κωστής Μακρής

Πέρα από το ότι ήταν καλλιτεχνικό μου απωθημένο να φτιάξω μια μεγάλη μελλοντολογική ιστορία με ρομπότ, είναι ζωγραφισμένο αποκλειστικά από στυλό, τεχνική που καλλιέργησα από τα μαθητικά μου χρόνια. Αποφάσισα να το αφιερώσω στα διδυμάκια της αδερφής μου Μαργαρίτας και του Θανάση, τα οποία και θα δουν το Μέλλον. Το αφιερώνω σήμερα και στην νεογέννητη κορούλα του Γιάννη που για δεύτερη φορά μου δίνει να κάνω παρουσίαση κόμικ μου στο Κονσερβοκούτι, αλλά και σε όσους μεγαλώνουν ή έχουν στα σκαριά μικρούς επιστήμονες, ευφάνταστους καλλιτέχνες και λαμπρούς αυριανούς φιλοσόφους! Ευχαριστώ όλους όσους επιμελήθηκαν το κόμικ για την τελική του έκδοση και όλους που ήρθατε σήμερα εδώ! Να περάσετε καλά και «Καλή μας εξέλιξη», όπως είναι η βασική ευχή στο κόμικ!

"Καλή μας Εξέλιξη!"